آموزش تاریخ از منظر روان‌شناسی: تأثیر تدریس تاریخ بر ساختار هویت دانش‌آموزان
کد مقاله : 1039-5THAHCONF
نویسندگان
تابنده قلی زاده *
دانش آموخته کارشناسی ارشد تاریخ و تمدن ملل اسلامی، دانشکده الهیات و ادیان، دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران
چکیده مقاله
هدف اصلی این پژوهش بررسی تأثیر تدریس تاریخ بر ساختار هویت دانش‌آموزان با رویکرد روان‌شناختی است. تاریخ به‌عنوان یک ابزار آموزشی می‌تواند نقش مؤثری در شکل‌دهی هویت فردی و اجتماعی دانش‌آموزان ایفا کند؛ با این حال، چالش‌هایی مانند روایت‌های متناقض تاریخی و بحران هویت در جوامع چند فرهنگی ممکن است بر این فرآیند تأثیر منفی بگذارد. این پژوهش به تحلیل این مسأله پرداخته و راهبردهایی برای تقویت هویت سالم در دانش‌آموزان از طریق تدریس تاریخ ارائه می‌دهد. ضرورت این تحقیق در دنیای امروزی به‌ویژه در جوامع چند فرهنگی و متنوع فرهنگی برجسته است، جایی که درک درست از تاریخ می‌تواند به تقویت همبستگی اجتماعی و هویت ملی کمک کند. این پژوهش با هدف پاسخ به این سؤال که چگونه تدریس تاریخ می‌تواند بر هویت‌یابی دانش‌آموزان تأثیرگذار باشد؟ با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و منابع کتابخانه‌ای انجام شده است. در این پژوهش، نقش معلمان، شیوه‌های تدریس فعال و تعاملی و اهمیت تاریخ در ساخت هویت‌های فردی و اجتماعی بررسی گردید. یافته‌ها نشان می‌دهند که استفاده از شیوه‌های تدریس فعال و تعاملی، مانند بحث‌های گروهی و پروژه‌های تحقیقاتی، به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا به‌طور عمیق‌تری با تاریخ ارتباط برقرار کنند و در تحلیل آن مشارکت کنند. همچنین، معلمان با هدایت دانش‌آموزان به تفکر انتقادی و تحلیل روایت‌های مختلف تاریخی، می‌توانند به تقویت هویت سالم در آنان کمک کنند. در نهایت، این پژوهش بر لزوم توجه به تاریخ جهانی و متنوع در کنار تاریخ ملی تأکید دارد تا دانش‌آموزان بتوانند هویت‌های مختلف خود را درک کنند.
کلیدواژه ها
تاریخ، هویت، روان‌شناسی، تدریس فعال، هویت ملی.
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر