آموزش تاریخ در قرن بیست و یکم: نقش طراحی آموزشی، روش‌های نوین تدریس و نظام ارزشیابی
کد مقاله : 1050-5THAHCONF
نویسندگان
مهسا عبداله پور *1، فاطمه غلامی قزلو2
1آموزش و پرورش
2دانشجوی کارشناسی آموزش تاریخ دانشگاه فرهنگیان آیت الله کمالوند خرم آباد، ایران
چکیده مقاله
آموزش تاریخ در قرن بیست و یکم با تغییرات بنیادینی در روش‌های تدریس، طراحی آموزشی و نظام‌های ارزشیابی همراه شده است. ظهور فناوری‌های دیجیتال، یادگیری فعال و روش‌های تعاملی، شیوه‌های سنتی تدریس را به چالش کشیده و جایگزین‌های مؤثرتری را برای آموزش تاریخ معرفی کرده است. طراحی آموزشی نوین با بهره‌گیری از مدل‌های ساختن‌گرا، یادگیری مبتنی بر مسئله و استفاده از منابع چندرسانه‌ای، یادگیری تاریخ را از حالت حافظه‌محور به فرآیندی تحلیلی و مفهومی تبدیل کرده است. روش‌های نوین تدریس، از جمله یادگیری معکوس، بازی‌محوری و روایت‌گری تاریخی، نقش مهمی در افزایش مشارکت دانش‌آموزان و درک عمیق‌تر مفاهیم تاریخی ایفا کرده‌اند. همچنین، نظام ارزشیابی نیز از روش‌های سنتی مبتنی بر آزمون‌های استاندارد به ارزشیابی‌های تکوینی، خودارزیابی و سنجش مهارت‌های تفکر تاریخی تغییر یافته است. چالش‌های موجود در این تحول شامل کمبود منابع دیجیتال، ناآشنایی معلمان با فناوری‌های نوین و مقاومت در برابر تغییر می‌باشد که برای رفع آن‌ها، توسعه برنامه‌های آموزشی برای معلمان، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های دیجیتال و تغییر نگرش نسبت به ارزشیابی ضروری است. این پژوهش بر اهمیت هماهنگی بین طراحی آموزشی، روش‌های تدریس نوین و ارزشیابی کارآمد در آموزش تاریخ تأکید دارد و پیشنهادهایی برای بهبود کیفیت یادگیری تاریخ ارائه می‌دهد.
کلیدواژه ها
طراحی آموزشی، روش‌های نوین تدریس، ارزشیابی تکوینی، آموزش تاریخ
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر