واکاوی الگوی کاوشگری با تاکید بر کارکرد آن در آمورش تاریخ
کد مقاله : 1075-5THAHCONF
نویسندگان
فضل اله فولادی پور *1، شجاع عربان2
1عضو هیات علمی دانشگاه
2عضو هیات علمی
چکیده مقاله
روش تدریس کاوشگری، یکی از روش‌های تدریس فعال با ماهیت تعاملی است، فعالیت‌های آن به فعالیت معلم و دانش‌آموز تقسیم می‌شود. این الگو نوعی فرآیند تدریس فعال است. که در آن برای یادگیرنده فرصت‌هایی ایجاد می‌شود تا ضمن مشارکت فعال در فرآیند یادگیری، به مفاهیم و مهارت‌های مورد نظر دست یابد و از این رهیافت، رضایت خاطر، نگرش مثبت و اعتماد به نفس او افزایش یابد. در این نوع یادگیری مدرس شرایط را مساعد و یادگیرنده و با مشارکت خود یاد می‌گیرد و معلم راهنما و هادی جریان تدریس است. در این نوشتار ضمن مقایسه روش‌های نوین و سنتی، اهمیت و ضرورت و چالش‌های عمدۀ آموزش تاریخ، الگوی تدریس کاوشگری و مزایا و معایب آن نیز مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به نقش آموزش تاریخ در تقویت هویت ملی و مذهبی دانش‌آموزان و عبرت‌آموزی درس تاریخ، توجه به آموزش این درس در نظام آموزشی با اهمیت است. این تحقیق با روش توصیفی- تحلیلی از طریق مطالعۀ کتابخانه‌ای - اسنادی بوده است. نتایج تحقیقات در کارکرد‌ روش کاوشگری، نسبت به روش‌های سنتی، موجب رشد بیشتر نگرش‌ مثبت و بر تفکر انتقادی تاثیری مثبت و معنادار دارد.
کلیدواژه ها
روش تدریس کاوشگری، آموزش تاریخ، روش‌های نوین، روش‌ سنتی، تفکر انتقادی.
وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی