| بررسی تحلیلی آموزش تاریخ |
| کد مقاله : 1101-5THAHCONF |
| نویسندگان |
|
اعظم رحیمی جابری * استادیار گروه آموزش تاریخ دانشگاه فرهنگیان |
| چکیده مقاله |
| علم تاریخ از تأثیرگذارترین علوم بشری است که در کلیۀ امور بشری حضوری مهم دارد. از مهمترین مشخصه‌‌های تاریخ؛ حفظ هویت و فرهنگ، استقلال و آزادی جامعه، میهن دوستی، ایجاد همبستگی اجتماعی، حقیقت پرستی و عدالت ورزی، حل مشکلات دنیای معاصر و برنامه ریزی برای زمان آینده می باشد؛ ولی، ماهیت غیر عینی و رویکرد آموزش این علم، سبب دور شدن از جایگاه واقعی خود شده است. در این راستا، مقاله حاضر با استفاده از منابع‌کتابخانه‌ای و با رویکرد توصیفی – تحلیلی و با طرح این سؤال که ساختار و عملکرد آموزش علم تاریخ چگونه است؟ چالش های آموزش این علم را مورد بررسی قرار میدهد یافته‌های پژوهش نشان میدهد که در شیوه آموزش فعلی درس تاریخ، کتاب به مثابه مخزنی از اطلاعات است و معلم این اطلاعات را غالبا به شیوه سخنرانی توصیفی یا با ارائه سوال‌هایی جزئی از مطالب کتاب که در حقیقت جمع‌آوری مجدد مباحث است، انتقال می‌دهند و دانش‌آموز، بعنوان عنصر منفعلی است که این اطلاعات را باید به حافظه بسپارد. این روش جایگاه این علم را متزلزل کرده و بعنوان درسی بی اهمیت و غیرکاربردی تلقی می‌کند. در حالی که برای متناسب سازی این علم با شأن کشوری متمدن چون ایران، باید بازنگری جدی از سوی دست اندرکاران این رشته صورت گیرد تا روش نوین تدریس این علم از آموزش محور به مسئله محور و عینی بدل شود و روح جستجوگری ، قدرت تفکر در مورد علت‌یابی و نتایج حوادث تاریخی و کاربرد آن در زندگی حال و آینده را در اذهان بیدار نماید. |
| کلیدواژه ها |
| آموزش تاریخ، چالش های تاریخ، تفکر تاریخی، کاربردی کردن تاریخ. |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |
